vrijdag 31 januari 2014

No photos!

Dat wilde ik nog vertellen. Een tijdje terug, toen we in Rome waren, kwamen we professor Lugano nog tegen. Je weet wel, Alessandro Lugano, die professor van de Universiteit van Turijn, die die ouwe muren aftast op resten van voorbije talen. Waar we hem tegenkwamen wil je weten. Je zal het niet geloven, maar dat was in de Sixtijnse Kapel, de plek waar hij destijds zulke mooie ontdekkingen gedaan had. Wat een toeval, hè? Want zo vaak kwam ie daar niet meer. Er was nog genoeg ander stucwerk dat de moeite waard was om te worden nagelopen. Gaat er al een belletje rinkelen over wie ik het heb?

We stonden daar in die kapel, hutjemutje tussen alle toeristen. Ook daarom was het een verrassing dat we de professor daar troffen. We hadden het over zijn onderzoek in Italië, en ik herinnerde hem nog even aan de tijd dat hij in de Katwijkse vuurtoren aan het werk geweest was, aan wat voor moois dat stucwerk daar had opgeleverd. De professor wilde net iets gaan zeggen, toen er een luid 'SILENCE! SSSSSSST! NO PHOTOS!' klonk. Het waren dreigende woorden en ze kwamen ergens uit een hoek vandaan.
Korte tijd later zagen we hoe een oude Japanner en zijn vrouw werden afgevoerd. Omdat de man een foto had gemaakt. Ze werden weggeduwd en meegetrokken door een mannetje in een zwart pak. Een klein mannetje maar. Maar opeens zag ik ze overal. Mannetjes in zwarte pakken. Het stikte ervan. Zwarte pakken met oortjes in. Ik zag ze opvallend vaak in hun revers praten. En naar elkaar kijken, met de ogen wijd open, waarmee ze dan bewegingen maakte, en met hun hoofd. Rare, ingewikkelde draaibewegingen, om de hoofden van de toeristen heen. Alsof ze wat tegen elkaar wilden zeggen, maar er niet goed bij konden. Als een slecht manoeuvrerend voetbalteam, dat alleen maar kon koppen, maar zonder bal, alleen met de hoofden. Ze kickten erop als ze iemand konden pakken. Dat lachje van dat ene zwarte pak naar dat andere zwarte pak toen ze dat stel hadden aangehouden. De treurige gezichten van die mensen. Bejaarden al, in de kraag gegrepen, bij de arm gevat en de zaal uit gesleept. De vernedering. Een plafond waar niemand bij kon. Een mooie vakantieherinnering, aan diggelen.
Het geroezemoes van de mensen die naar het plafond keken zwol aan. 'SILENCE! SSSSSSST! NO PHOTOS!' Weer uit die hoek. Overal zag ik ze nu, die machootjes, die klerelijertjes in hun zwarte pakken. Ze konden ongestoord hun gang gaan. Wist hun grote baas daar wel van? Wist Franciscus* daarvan, van de praktijken in de Sixtijnse Kapel? Ik wilde weg, weg hier! Die Japanners waren weg, en de professor was ook nergens meer te bekennen. We zagen het voor onze ogen gebeuren, maar ik heb er geen bewijzen van, geen foto's.

* De grote Franciscus, nota bene zelf uitsmijter geweest, in een nachtclub.

6 opmerkingen:

  1. Ha ha, leuk verhaal en leuk geschreven...!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Leendert,
    Je hebt een en ander fraai neergeschreven. Ik zie het voor me. Inderdaad: nare mannetjes.
    Maar als reactie op de gebeurtenis zelf moet ik je toch zeggen dat ik die mannetjes ook een beetje gelijk geef als het op fotograferen aankomst. Al die mensen die maar fotograferen zonder werkelijk te kijken! Ik probeer met opzet vaak mijn fotocamera te vergeten. De herinnering is ook mooi. En ik heb het idee dat je intensiever kijkt, zonder camera. Omdat je weet dat je die prachtige dingen op je netvlies moet bewaren. Dat creëert een intensere manier van beschouwen. Los van het feit dat al die mensen, die ook nog eens flitsen, gewoon irritant zijn. En ten slotte: van de Sixtijnse kapel bestaan miljoenen plaatjes, vooral op internet.
    En praten is ook uit den boze, als er 'Silenzio' staat. Onder de Sint Pieter bij de graven van de pausen uit het verleden staat het ook. Nee, maar die mensen maar lekker doorlullen.... Daar erger ik me dus aan. Als het stil moet zijn, wíl ik ook stilte...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Beste Adri,
      Het is ten dele je reinste fantasie wat ik hier neerschrijf. Die professor Lugano is een fantasiefiguur, maar dat Japanse echtpaar is echt. Ze flitsten niet trouwens. Wat ik van die Sixtijnse Kapel vind, weet ik niet. Veel te veel mensen tegelijk in één ruimte. (Ik denk dat ik Villa Borghese prettiger (en omdat het prettiger, rustiger was, misschien ook mooier) vond vanbinnen.) Maar je hebt helemaal gelijk dat je je vreselijk kan ergeren aan al die fototoestellen, en vooral smartphones waarmee ook nog eens gefotografeerd moet worden. Ik heb dat in het Rijksmuseum gezien, mensen die hele zalen afstroopten en pontificaal (Rooms woord!) voor elk schilderij gingen staan, recht ervoor, om dat schilderij maar precies pas op die smartphone te krijgen. En wij maar wachten tot we misschien eens een keertje mochten kijken en ondertussen besmuikt roepen dat al die foto's in hoge kwaliteit van de site van het Rijksmuseum zijn te downloaden, gratis, omdat het nationaal bezit is. Je kan de Nachtwacht haarscherp op een hele huiskamerwand krijgen, als je wilt. Het is overigens wel een mooi effect, dat aanzwellende geroezemoes, ook in het Pantheon.

      Verwijderen
  3. Ach, kleine mannetjes in zwarte pakken: hoe belangrijk maak je ze... ?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leendert, ik zie hier nieuwe mogelijkheden voor je blog: een beetje fictie, een beetje factie (=een beetje gelogen en een beetje waar): een mooi genre om verder te verkennen!

    BeantwoordenVerwijderen