Zennor – de dichtbundel en de reisadaptor – South West Coast Path (49)

In Zennor logeren we in een barn, bij een huis op een klif, niet helemaal op de rand, maar het steekt wel ver vooruit. Met de zee aan drie kanten. Op een foto zie ik hoe het heet: Rosmorva.

De barn.

Van de man en vrouw die er wonen, is de laatste schrijver, van poëzie en kinderboeken: Jenny Hamlett. Na het ontbijt kopen we van haar een dichtbundel: Watching the Sea Four Times. Van hem krijgen we een reisadaptor, moeilijk woord voor een stekker voor een Engels stopcontact waar Nederlandse pootjes in passen. De onze zijn we in de vorige B&B vergeten uit het stopcontact te halen.

Rosmorva.

Haar naam weten we nog, door de dichtbundel, zijn naam weten we niet meer – wie schrijft die blijft –, maar de adaptor is ons even dierbaar als de bundel. Iedere reis opnieuw, gaat hij weer mee naar het eiland van onze dromen. Het is er een met een zekering, een hele luxe. Ik zie die man nog binnenkomen op 22 juni 2008, in die barn, met die stekker. We mogen hem houden. De B&B bestaat niet meer, daar aan het klif, maar de dichtbundel en de adaptor hebben we nog. Beide brengen, op hun manier, licht in de duisternis.

Moge dit een pleidooi zijn om van iedereen die je tegenkomt op je reis de naam te noteren, en zeker als het van die vriendelijke en behulpzame Engelsen zijn.

Zomer in het Vondelpark

Niek van der Plas, Zomer in het Vondelpark. Olieverf op paneel, 30 x 50 cm.

De grote vijver met daarachter het gebouw waar vroeger het Filmmuseum was. Nu is het een restaurant en wordt er vanuit een zaaltje iedere zondag een tv-programma uitgezonden. Officieel heet het het Vondelparkpaviljoen. Gebouwd door architect W. Hamer tussen 1874 en 1881 'in Italiaanse renaissancistische stijl en voorzien van gecanneleerde Ionische halfzuilen, rondboogvormige vensters en gekoepelde torentjes', lees ik op Wikipedia. Het is vooral wit. Net als de wolken erboven. En dat contrasteert mooi met alles eromheen: het groen van de bomen, de kleurige parasols op het terras aan de voorkant, waaronder al die mensen zitten. Aan de linkerkant zien we nog meer licht, met groepjes mensen in het gras. We zien dat sprankelende licht ook op de paden die naar achteren verdwijnen, met nog meer mensen, de kleurige stipjes in de verte. Dat maakt het spannend. Je kan wel zien dat het zomer is en dat de schilder, Niek van der Plas, ervan genoten heeft dit fijne kunstwerk te maken. In het Vondelpark, waar altijd de zon schijnt.

Klauteren en klimmen – South West Coast Path (48)

Na St Ives komt een rotsig parcours. We hadden er 16 jaar geleden ook rekening mee gehouden, weet ik nog, bij het uitstippelen van de route: hier niet te veel kilometers inplannen. Ik dacht dat het er zes waren, tot Zennor. Zes kilometer klauteren en klimmen, alle kanten op, je weg zoeken tussen de rotsblokken. Alsof ze door een reuzenhand zijn uitgestrooid. Je moet er omheen of overheen.