dinsdag 28 januari 2025

Hallsands – South West Coast Path (62)

Vroeger dachten ze dat ze alles maar konden maken.* Onderweg naar Beesands komen we langs Hallsands. Het hele dorp is hier in zee verdwenen. Op één huis na. Dat kwam door de uitbreiding van de marinehaven in Keynam, bij Plymouth, waarvoor zand en grind nodig was. Dat haalden ze hier weg, vlak voor de kust. Dat was in de jaren 1890. Met als gevolg dat het strand begon te verzakken. Dat was rond 1900. Daarna zorgden herfststormen ervoor dat een deel van de zeewering wegspoelde. De inwoners van Hallsands sloegen alarm en in 1902 werd de verdere afgraving van zand en grind verboden. Tot het in 1917 alsnog helemaal misging. Door felle oosterstormen en extreem hoge waterstanden spoelden 36 van de 37 huizen weg. 

Zo kom je Hallsands binnen.

We lopen door het dorp. De huizen aan onze linkerkant zijn dus allemaal van na 1917. Aan de rechterkant aan de rand van de zee zijn nog wat ruïnes over die herinneren aan de catastrofe die hier heeft plaatsgevonden. Op de foto hieronder zien we hoe dat gebeurde.


Er is een uitzichtpunt, om de ruïnes van wat dichterbij te kunnen zien...


...maar dat is helaas gesloten.


De laatste inwoner van het oude Hallsands was Elizabeth Prettejohn (1884-1964). Toen het hele dorp was weggespoeld en alle inwoners vertrokken, besloot zij te blijven. We zien haar in een filmpje van het Pathé-journaal uit 1960.


* Net als vandaag de dag. Wat dat betreft is er niets veranderd.

zaterdag 11 januari 2025

Van Salcombe naar Beesands – South West Coast Path (61)

Start Point

Het is een lange, hete dag geweest als we bij de landtong van Start Point aankomen. Het grootste deel zit erop. Om bij Beesands te komen, moeten we alleen nog de punt ronden. Net voor de punt kunnen we ook binnendoor, over een gemakkelijker weg, maar dan missen we dit iconische plaatje. Daarom gaan we toch buitenom, over het smalle pad dat naar de vuurtoren leidt. Nog een bocht en dan krijgen we hem vol in het zicht, krijtwit in het licht van de late middagzon.

In de verte Prawle Point.

Prawle Point

De huizen voorbij Prawle Point.

Het stuk hiervoor zijn we nog net op tijd bij water gekomen, ergens in een bocht, waar een tentenkamp is opgeslagen, van jonge gezinnen. Bij Lannacombe Beach. Het is een prachtplek, en ze hebben een bron. Het water stroomt via een slang in een put. Het komt precies op tijd. Onze flessen zijn al veel te lang leeg. We hadden niet gedacht dat het zo heet zou worden vandaag. En de tocht van 20 kilometer duurt langer dan gedacht.





De tocht begon in Salcombe. Bij Prawle Point dachten we dat we al halverwege waren. Maar toen zaten we pas op een derde. Er is een uitkijkpost van de National Coast Watch. Gelijk daarachter, daar voorbij, staat een mooi rijtje huizen. Het uitzicht moet fantastisch zijn, als je daar woont. Het pad gaat omlaag en dan volgt een lange wandeling door de velden. Ergens halverwege gaat het binnendoor en dan weer terug naar de kust de velden in. Akkers met koren en hier en daar grazende runderen. Een lange, uitgestrekte vlakte tussen de rotsen en de zee, waar alle warmte van de zon wordt vastgehouden.


Mattiscombe Beach, iets voorbij Lannacombe Beach.

Als we voorbij Start Point zijn, met z'n vuurtoren van krijt, is het nog een flinke wandeling naar Beesands. We komen voorbij Hallsands, het dorp dat bijna helemaal in zee verdwenen is. Bij Beesands moeten we nog even omhoog, het binnenland in, naar Beeson en Higher Beeson House, de boerderij waar we overnachten en nog een dag rust hebben. Dat hebben we wel verdiend.