maandag 22 april 2019

Echte souvenirs 2 – het heilige gras van St Andrews


Dit is het gras van de oudste golfbaan ter werelddie van St Andrews. Ook wel 'The Cathedral of Golf' genoemd. Heilig gras. Wij hebben erop gelopen in 2006. Kort gehouden door maaimachines die er de hele dag overheen snorren.


Het zit in een busje, een kokertje, waar je vroeger een fotorolletje in bewaarde. Ouderen herkennen het nog wel. Voor de foto moest het er even uit, het gras. Gelukkig stond er geen wind. Na de foto is het er tot en met het laatste sprietje weer gauw in gegaan. Dor en droog. Het mocht eens wegwaaien. Een echte souvenir. Maar hoe hou je gras groen?


Op de golfbaan is een bruggetje waarop de winnaars gehuldigd worden: de Swilcan Bridge. Het overspant het riviertje de Swilcan Burn en verbindt de eerste golfbaan met de achttien andere banen die het terrein rijk is. Behalve op het gras moesten we natuurlijk ook nog even op het bruggetje staan.

zaterdag 13 april 2019

Een zeeman in Venetië (2) – over de foto die een halve eeuw later een belangrijke rol gaat spelen in een film van James Bond

De foto uit de jaren vijftig die in 2006 een belangrijke rol gaat spelen in
de film Casino Royale van James Bond.

Hier is nog een keer de foto met de palazzi waar mijn vader langs voer met de vaporetto. We zien zijn hoofd rechts uit de waterbus steken. Maar het gaat nu niet om zijn hoofd maar om de gebouwen rechts op de foto. Wat een voorzienigheid, die foto. Voorzienigheid? Hoezo? Nou, eerst heb je dat palazzo met dat uitbouwtje boven op het dak, dan rechts daarvan iets meer naar voren nog een palazzo en dan niks meer, om de hoek. Het lijkt een gracht die daar uitkomt op het Canal Grande. De rij gebouwen houdt er op. Maar een halve eeuw later, in 2006, gebruiken ze juist die plek uit de foto om er een palazzo in na te bouwen, voor de James Bond-film Casino Royale.


Om het vervolgens in diezelfde film te laten instorten.


Maar er is natuurlijk helemaal geen enkel gebouw ingestort voor deze film. Ze bouwden het na op schaal. Niet op die plek op de foto uit de jaren vijftig. Hoe dat ging, vertelt Martin Archer in het volgende filmpje.


In werkelijkheid staat er, meer naar achteren, een gebouw in rode baksteen.


Of dat gebouw er al was in de tijd dat mijn vader er langsvoer, weet ik niet. Het kleine witte puntje boven zijn hoofd – en je moet goed kijken, het zit ongeveer halverwege, net boven het bovenste raam van het gebouw op de hoek, tussen zijn kruin en de rand van de foto – kan de dakrand van het gebouw geweest zijn of het dak van de vaporetto.

De tweede en laatste foto komen van deze blog over James Bond-locaties.

Met dank aan John Frankhuizen, die mij tipte over de filmlocatie.

zondag 7 april 2019

Een zeeman in Venetië

Links op de brug mijn vader.

Mijn vader is ook ooit in Venetië geweest. In de jaren vijftig. Hij vond er niet veel aan. Ik begrijp dat wel. Als je de golven van de noordelijke Noordzee gewend bent.


Een herinnering gevat in twaalf foto's.


De vierkante zwart-witfoto's zijn van mijn vader. Dat weet ik door de camera waarmee ze gemaakt zijn. Een Agfa Isolette. Daarin ging een rolfilm voor twaalf opnamen van 6 x 6 cm.

Rechts vanuit de vaporetto het hoofd van mijn vader.
Mijn vader heeft in Venetië negen foto's gemaakt.


De drie kleurenfoto's zijn van een ouder stel waarmee hij meereisde. Ik moet eens vragen wie dat waren. Wat zal het formaat van de negatieven geweest zijn? 4,5 x 6 cm? Ze gingen uit eenzelfde rolfilm als voor een 6x6-camera, maar dan natuurlijk kleur.


Het idee dat mijn vader daar heeft rondgelopen. Met zijn Agfa Isolette. Ik ontdekte de foto's bij toeval in zijn album. Hij heeft het er nooit over gehad.


Het Venetië uit de tijd dat er nog alleen Italianen woonden.


En alleen Italianen de restaurants runden.


Het maakt je stikjaloers.



zaterdag 6 april 2019

De Fondaco dei Tedeschi in Venetië – het uitzicht


Het uitzicht vanaf het dak van de Fondaco dei Tedeschi is adembenemend. Het Canal Grande, vanboven de Rialto-brug, de andere kant op over de daken heen de Basilica di San Marco en de Campanile di San Marco. Bekende plaatjes. Maar betoverend.