Naar Bantham langs Burgh Island en over de Avon – South West Coast Path (38)

Uitzicht vanuit onze kamer in The Sloop Inn. In de verte Burgh Island.

Op naar Bantham! Bantham, waar we zouden overnachten in The Sloop Inn. Met vanuit onze kamer een prachtig uitzicht over de rivier de Avon, met rechts van de riviermonding Burgh Island, dat door een zandbank verbonden is met het land. Burgh Island, waar je met tractoren op hoge wielen door het water kan als de zandbank er niet is, een gek gezicht, een soort karren op stelten. Er zijn spannende filmpjes van op YouTube, waarin je ze met stormachtig weer bijna in de golven ziet verdwijnen.

Burgh Island, met een over the top art-decohotel, wat voor Agatha Christie* een tweede thuis was en waar zij twee van haar romans schreef (lees ik op de site van het hotel), romans die tegenwoordig worden vernacheld door sensitivity readers – van kunst blijf je af! Maar zij blijft inspireren.** Er is ook nog een oeroude kroeg, de Pilchard Inn, uit 1336.

Burgh Island, met links voor de zandbank het Burgh Island Hotel
en rechts daarvan de Pilchard Inn.

Agatha Christie.

We hadden er allemaal geen tijd voor, zagen nog wel in de verte dat hotel en die kroeg en hoe de zandbank onder water begon te verdwijnen – dat zouden we allemaal niet halen. Omdat we de veerboot moesten hebben naar Bantham, die maar tot vijf uur zou varen. En we móésten over, omdat Bantham en The Sloop Inn aan de overkant lagen...

... aan de overkant van de Avon. Dat stukje naar de rivier was meer dan mooi, met nog een mooi huis met een meer dan mooie tuin, en een mooi strandje, met een bord en een bel, om de veerboot op te roepen. Een sloep. Vanzelfsprekend. Het had wel wat, om zo over te varen in deze meer dan romantische setting.

Later zagen we dat de rivier gewoon opdroogde in de avond en we er zo, nou ja, zo, over- of doorheen hadden kunnen lopen.

De opgedroogde rivier.

Bantham, wat een prachtige plek ook weer, om te verblijven, om te wonen, te leven. Je zal hier toch een beetje mensen over mogen zetten als dagbesteding.

* De cijfers op de Wikipediapagina over Agatha Christie zijn meer dan interessant en ongelofelijk: zou je alle 3,2 miljard boeken die wereldwijd van haar verkocht zijn in treinwagons laden, dan zou het bijna 9 uur duren voordat alle treinwagons voorbijgeraasd zijn.

** Op 21 november jl. stond er in de Volkskrant nog een heel artikel over hoe het komt dat er vandaag de dag nog steeds nieuwe films, series en voorstellingen van Christies werk verschijnen: Al wéét je wie het gedaan heeft, de detectives van Agatha Christie blijven boeien. Hoe kan dat?

Door de Erme – South West Coast Path (37)

Het uitstippelen van een reis is niet eenvoudig. Niet alleen wat betreft het vinden van een slaapplaats. Er dient ook rekening gehouden te worden met de waterstanden.* Zo zouden we veel te vroeg bij de rivier de Erme zijn, of te laat, het is maar hoe je het bekijkt. Als we er aankwamen, aan het einde van een wandeldag, zou het hoogwater zijn. Dan moesten we wachten tot later op de avond om erdoorheen te kunnen waden, maar was je erdoorheen, dan was er vervolgens geen enkele overnachtingsmogelijkheid aan de overkant, of je zou je tentje moeten opzetten op het strandje langs de rivier. Voor een gerieflijker slaapplek, met een echt bed, zou je na de rivier een hele dag moeten lopen om bij de volgende B&B te komen. Maar na de avond volgde de nacht. Dus stak je in de avond over, dan betekende dat dat je midden in de nacht over het kustpad moest lopen. Dat was niet verstandig.

Met Phil en Jayne, onze vrienden van de eerste B&B hadden we daarom afgesproken dat zij ons aan het eind van de eerste wandeldag zouden ophalen bij de Erme-rivier en de dag erna aan de overkant daarvan zouden afzetten. We zouden de rivier dan laten voor wat-ie was en er niet doorheen waden.

Maar het zou anders gaan, want Phil had een plan. Hij zou ons wel aan het eind van de eerste dag vóór de Erme ophalen, maar ons ook de dag erna weer vóór de Erme afzetten. Om 8.48 uur zou het namelijk laagwater zijn.

Een mooi gebouwtje aan de Erme bij aankomst. Hier staat het water nog hoog.

Alles voor de beleving! Zodat we later konden zeggen dat we op de route van het South West Coast Path bij de rivier de Erme waren aangekomen en daardoorheen moeste waden. Zoals dat hoort.

Om bij de doorwaadbare plek te komen, moeten we eerst hierdoorheen.

En dan over het zand.

En zo gebeurde. We stonden die dag vroeg op. Namen alvast afscheid van Jayne, die thuis bleef, en werden daarna door Phil naar de rivier gereden. We namen afscheid op de parkeerplaats en liepen het paadje af naar de rivier, die gekrompen was tot een klein stroompje. Bij de eerste plek waar we het probeerden, stond het water te hoog. Dat ging niet. Maar Phil was al huiswaarts gekeerd, dus we konden niet terug, we moesten door – een lichte paniek maakte zich van ons meester –, we moesten een plek vinden om de rivier over te steken. Iets hogerop proberen dan maar. Daar lukte het. Natuurlijk lukte het, anderen was het ook gelukt, dus ons ook. 

Hier zijn we al aan de overkant.

Net als Stephan, die Duitser, die gisteravond laat nog bij Phil en Jayne in de B&B was gearriveerd. Toen stond het water hoog, uren had hij aan de kant gezeten, gewacht, tot er, heel toevallig, iemand op een supplank voorbij kwam, eerst ging zijn rugzak over, en toen nam hijzelf plaats achter de supper. Over de Erme. Waarna hij ook nog dat hele stuk moest lopen naar de B&B.

De drooggevallen Erme. Het uitzicht naar zee.

Nog een laatste blik over de riviermonding.

Wat een plek was dit. Al dat groen langs de kanten, de boomstronken, het wier. De strandjes met hun uitlopers, de verborgen paden naar opzij het land op. We laten het allemaal weldadig op ons inwerken. Een uitgelezen filmlocatie. Zo blijkt. Want er zijn hier nogal wat films opgenomen. Onder andere Sense and Sensibility, naar het boek van Jane Austen. In de trailer van de film is de monding van de rivier twee keer te zien.

* Zowel hoog- als laagwater kan van belang zijn. Soms gaat een veerboot niet omdat het water te laag staat, zoals het geval is tussen Instow en Appledore.

Het bord met de getijdentabel.

De getijdentabel.