vrijdag 30 juli 2021

Het Roze Huisje (3)

De ochtendzon die over de straat strijkt, zet de huizen in een getemperd licht. 

De steigers zijn weggehaald. Nu zou je denken dat dit huisje wel klaar was. Maar onder aan de gevel moet nog een spatrand worden aangebracht, een 'boerenslimheid', lees ik onder deze link. Dan zal het toch wel af zijn. Maar wat zien we daar?

Aan de middelste trede aan de rechterkant? Als de schilders die maar niet vergeten zijn...

In het namiddaglicht, met de zon erop, verbleekt dat steenrood toch wel enigszins. De zon maakt alles en iedereen blij en zorgeloos.

zaterdag 24 juli 2021

Het Roze Huisje (2)

Dat huis aan de linkerkant mag er ook wel wezen, met zijn dubbele grijze deur
en ramen met roeden.

Als je over een paar dagen terugkomt, zijn de steigers verdwenen. Nu lijken ze er nog in geschilderd te zijn door Johannes Vermeer, de schilder uit Delft. Het Roze Huisje, tegenover de bakker waar ik altijd mijn brood haal, waldkorn casino, is weer teruggerestaureerd naar de kleur die het als eerste had: steenrood. De kleur van eeuwen geleden, voor alle latere lagen verf eroverheen kwamen. Zoals wanneer je de Eiffeltoren zou afpellen en weer bij de kleur – was het toen al groen? – uit 1889 zou uitkomen. Maar het zal wel altijd het Roze Huisje genoemd blijven. Ook door de gidsen die er nu voorlangs varen. Op het moment van de foto varen er door het grachtje van de Groenhazengracht twee boten met gezelschappen met iemand aan boord die ze over het wereldberoemde huisje en de andere geschiedenissen van deze stad verhaalt. Bert, die op zijn nieuwe Gazelle naar de Sleutelstad is afgereisd om wat voorwerk te verrichten voor een nieuwe opdracht, zegt dat het hem wel leuk lijkt om als rondleider door zo'n stad dan steeds een ander verhaal te vertellen.

Er is veel te zien op de foto, onder andere het hart, of moet je zeggen halve hart, in de boom, waardoor je uit het bovenraam van het huis aan de rechterkant naar de overkant kan kijken, om te zien of er geen rij voor het Fries bakkertje staat als je om brood moet.

zondag 18 juli 2021

Oranjekoek van de rand

Het leven is vol verrassingen. Donderdag was ik bij het Friese bakkertje. Ik had vijf broden besteld, vijf hele casino waldkorns. Toen ik de winkel binnenkwam lagen ze netjes op een rij te wachten. Vijf broden. 'Ze zijn niet allemaal voor onszelf, hoor,' zei ik ter geruststelling. 'Drie gaan er naar m'n ouders, voor wie we mantelzorgen, helemaal naar Katwijk.' 'Komt u dan ook uit Katwijk?' vroeg de verkoopster. 'Nee, nu kom ik uit Oegstgeest. Maar deze gaan vandaag nog door naar Katwijk. Ze lusten niet anders meer.' 'Wat leuk,' zei de verkoopster. 'Wacht, dan doe ik er een paar stukken oranjekoek bij, afsnijdsels, daar is niks mis mee, hoor. Ze blijven over aan de randen.' Met twee zakken vol afsnijdsels ging ik de winkel uit. Waar maakte je dit nog mee, in deze tijd? Het gulle gebaar. Dat het nog bestond.

Het deed me denken aan m'n ome Jaap die vroeger als banketbakker bij Krijn Verdoes werkte, op de hoek van de Drieplassenweg en Secr. Varkevisserstraat (in Katwijk), en van wie we zo nu en dan een taartdoos vol afsnijdsels kregen, een grote doos vol stukken slagroomtaart, mokkataart, chipolatataart, brokken gevulde koek en chocolade, echte marsepein, en natuurlijk ook de beroemde hazelnootgebakjes met banketbakkersroom, maar dan ingestort of omgevallen. Met het hele gezin zaten we dan om de tafel met onze handen uit de doos te eten. We hebben er een verfijnde smaak voor banket aan overgehouden.

dinsdag 13 juli 2021

Hochzeitssuppe

Op de laatste dag van onze vakantie, vlak bij de Duitse grens, in de mooie provincie Drenthe, werd het de hoogste tijd om ons laatste huwelijkscadeau te verorberen.

vrijdag 9 juli 2021

In de zon bij de boomhut

Van Els Koeneman kreeg ik een tafel met een stoel voor bij de boomhut. De stoel is een ligstoel. Er zou ook nog een parasolletje bij kunnen, 'voor een nog zonniger uitstraling', aldus Els. Ronin is er in ieder geval heel blij mee. Op het bord dat hij gemaakt heeft, komt nog een tekst.

Ondertussen heeft ook een giraffe bezit genomen van het perceel bij de boomhut, en een konijn en een diertje dat op een hermelijn lijkt. Mooi verstopt achter de struiken.

Maar het beste ben je natuurlijk af als je alles kan overzien en boven in de boomhut zit.

donderdag 1 juli 2021

We kunnen weer douchen

Drie en een halve week afzien, maar dan heb je ook wat.

Langzaam wennen we eraan, dat we nu in een hotel wonen. Als het ware.

Het is niet alles goud wat er blinkt.

Altijd op vakantie, dat gevoel.

Luxueus en volgens de laatste mode.

Alles mooi op elkaar afgestemd.


Puur genieten.