zondag 22 september 2024

De Fairytale Tunnels – South West Coast Path (59)

De boog, voordat je bij de tunnels komt.

Als je voorbij die geheimzinnige poort bent, met torentjes en gebeeldhouwde vogels, merk je dat het pad verandert. Het kronkelt tussen de bomen door. Tot je bij een cove komt, een inham, met het kerkje van Culbone. Daarna kronkelt het weer verder. En net voor Porlock Weir komt er nog iets dat opvalt: tunnels. Eerst een boog en dan twee tunnels. Met daarvoor en daarna hoge muren. Die houden de grond tegen waarboven bomen groeien. Dat is aan de landzijde. En over de tunnels loopt dat door, dat landschap met die bomen, stapsgewijze naar beneden, met daartussendoor allemaal kronkelpaden, tot aan de zee. Die tunnels zijn de Fairytale Tunnels, weet ik na een mailtje aan The Bottom Ship Inn. Ze horen bij een landgoed, met een landhuis dat hier gestaan heeft, Ashley Combe House, gebouwd in 1799, voor Peter King, 7th Baron King, de zevende baron King. Hij woont hier tot zijn overlijden, in 1833.

Ashley Combe House.

Ashley Combe House is dan nog beperkt van afmetingen. Dat verandert als Ada Byron hier komt wonen, in 1835, wanneer zij trouwt met Kings oudste zoon, de ingenieur William King. Ada Byron is de dochter van Lord George Gordon Byron, beter bekend als de dichter Lord Byron. Deze mensen verkeren in de hoogste kringen, onder meer aan het Britse hof. In 1838 wordt William King tot graaf gemaakt: 1st Earl of Lovelace. De titel is door Ada gekozen, aangezien zij een afstammeling is van de baronnen Lovelace of Hurley, een titel die is uitgestorven in 1736. Door haar huwelijk met William wordt Ada gravin: Countess of Lovelace.

Ada Lovelace (1815-1852).

Toch wordt Ada Lovelace, onder haar nieuwe naam, vooral bekend als wiskundige. Zij kan gezien worden als 's werelds eerste computerprogrammeur: voor de door Charles Babbage ontwikkelde 'Analytical Engine' (analytische machine), een voorloper van de computer, schrijft zij het eerste computerprogramma. Zij wordt slechts 36 jaar oud maar is nog niet vergeten, want op 10 december 1980, haar 165e geboortedag, neemt het Amerikaanse ministerie van Defensie een programmeertaal in gebruik die haar naam draagt: Ada.

De 'Analytical Engine'.

Met haar huwelijk brengt zij een flink kapitaal mee, waarmee Ashley Combe House aanzienlijk wordt uitgebreid en verbeterd en omgetoverd tot een huis in Italiaanse stijl, zoals de huizen die je tegenkomt rond de Italiaanse meren, met een klokkentoren. Om het huis worden terrastuinen aangelegd, met daartussendoor een ingewikkeld labyrint van paden en opritten – ingewikkeld als de taal van het programmeren. Er worden duizenden bomen aangeplant, van overal vandaan: 100.000 bomen van het landgoed van William in Schotland, een ceder uit Libanon, en verder cipressen, eiken en kurkeiken, lariksen, appelbomen, bermudaceders en andere soorten. Verspreid tussen de bomen worden in de vorm van folly's decoratieve torentjes en bogen gebouwd. Van dit sprookjeslandschap zal ook de geheimzinnige poort deel hebben uitgemaakt.

De geheimzinnige poort.

De tunnels zijn bedoeld voor de leveranciers, die daardoor naar de leveranciersingang van het huis worden geleid zonder dat de bewoners van het huis ze hoeven te zien. Voor de bouw ervan worden Zwitserse ingenieurs ingezet.

Ondanks de grondige renovatie houdt het huis wel een probleem met de watervoorziening. Daarom laat William bij de rotsachtige kust een badhuisje bouwen, waar alleen Ada toegang toe heeft, via geheime paden en trappen die in het klif zijn uitgehouwen. 

Naschrift: Ashley Combe House wordt in 1974 gesloopt, nadat het ernstig in verval is geraakt. Van het hele complex zijn alleen nog wat overwoekerde ruïnes over. Nog helemaal intact is de oude tolweg, met tolhuis en tolpoort. Naast de twee tunnels waar je doorheen komt als je het South West Coast Path loopt, moeten er nog veel meer zijn. Veel tunnels zijn ingestort of afgesloten.

Meer lezen over Ashley Combe House, zijn bewoners en de tunnels? Ga dan naar de volgende links:

https://porlockholidays.co.uk/Ashley-Combe 

https://www.mineheadonline.co.uk/ashley.htm

https://southwestcoastphotos.com/photo_16431062.html

https://www.theguardian.com/environment/2023/nov/01/country-diary-a-calculated-garden-thats-still-thriving

https://www.exmoorher.co.uk/Monument/MSO7970

vrijdag 13 september 2024

woensdag 4 september 2024

Van Lynmouth naar Porlock Weir III – South West Coast Path (57)

De omgekeerde tocht is mooi om mee te beginnen, verstandig ook, omdat we van vooral hogere gedeeltes bij Lynmouth naar lagere gedeeltes bij Porlock Weir lopen, en je op de tweede helft vaker onder de bomen loopt, en dat is lekker als het warmer wordt in de middag.

Het is een lange tocht met veel afwisseling. Officieel 19,5 kilometer (12,1 mijl). Wij meten 20,85 km. Waarover we 6 uur, 42 minuten en 59 seconden doen. Het totale aantal meters geklommen in de hoogte is 987. Tegenover 978 meter in de laagte. Het is 22,2 graden Celsius en als alles klopt zijn er 2294 calorieën verbrand en zijn we 2418 ml vocht verloren. Het is fijn dat Wilma zo'n horloge omheeft waarop we dat allemaal kunnen zien.

Een kilometer of vijf na het begin komen we bij een waarschuwingsbord. Maar het pad is niet afgesloten, dus betreden we het, op eigen risico.



Er zijn hier aardverschuivingen geweest, waarbij hele stukken land in zee verdwenen zijn. Je kan het je goed voorstellen, als je ziet hoe steil het is. Ze hebben het opgevuld met puin. Dat moet uit helikopters gestort zijn. Daarover zijn weer paadjes gemaakt. Het ligt wel vast. Echt gevaarlijk is het niet, maar we zijn blij als we hier voorbij zijn.

Foreland Point Lighthouse.

Op het eind van de puinstortingen is er opeens een vuurtorentje. Dat is altijd leuk. En dan begint het bos.






We komen door een poort die zo in de boeken van Harry Potter had kunnen voorkomen, met torentjes en gebeeldhouwde vogels erop. Het lijkt de toegang tot een landgoed. Er is niets over te vinden, niet in het boekje van Paddy Dillon en ook niet op het wereldwijde web. Hij is er gewoon en wie weet hoelang-ie daar al staat, hij moet oeroud zijn, die poort.

De poort waarvan we de naam niet weten, of waar hij bij hoort. Dat maakt voor het
koninginnekruid (Eupatorium cannabinum) niet uit, het groeit er gewoon bovenop. 

In Culbone worden we verrast door een piepklein kerkje, ook al zo oud. Piepklein, omdat er maar plaats is voor 32 kerkgangers, en oud, omdat het uit de 13e eeuw stamt. Naast de ingang is een doopvont, dat er ook al bijna duizend jaar staat. Mooi bedacht, die plek, voor als je hier voor het eerst naar binnen gaat, als kind. 




Het kerkje is gewijd aan de heilige Beuno. Het plaatsje Culbone zelf moeten die paar huizen zijn aan het eind van de oude begraafplaats. De enige toegangsweg naar het kerkje is het voetpad vanaf Porlock Weir. Dat is nog een wandelingetje van twee mijl. Daar komen we door de mooiste 'toegangspoort' het plaatsje binnen waar we vanochtend zijn vertrokken. We zijn gelijk thuis.

De mooiste aankomstplek, tussen The Bottom Ship Inn (links) en het Porlock Weir Hotel (rechts).