Dit is de olijf van Zorro. De olijf die Zorro kreeg toen Beer er niet meer was.
Elf jaar is Beer nu in de poezenhemel. Ik weet nog dat we hem begraven hadden in Rockanje, onder de bomen bij de andere poezen, en dat er op de terugweg naar huis een grote volle maan hing, boven de weg. Zo'n supermaan betekende dat er een grote verandering zou plaatsvinden, een omslag. Die was er meteen. Vanaf die dag namelijk, 19 maart 2011, was het opeens volop zomer, en regende het nauwelijks nog, tot einde juni. Toen was de zomer ook meteen voorbij, en regende het alleen nog maar. Voor wie het zich nog herinnert. Beer maakte het allemaal niet meer mee, maar Zorro hebben die zomerse dagen wel geholpen, onder zijn olijf.
De olijf van Zorro. Hij zat er graag met zijn neus in, lekker ruiken tussen de bladeren. Maar helemaal mooi vond hij het als ik er de takken vanaf knipte. Daar kon je lekker tegenaan slaan en mee sjouwen. Ik heb zo'n takje bewaard. En de boom. Altijd denk ik aan jou als ik de boom zie.
