Al gelopen en nog te lopen – South West Coast Path (30)

Op de eerste wandeldag van dit jaar, 28 juni, nadat we opnieuw de Yealm Pool zijn
overgestoken. Op de achtergrond The Great Mew Stone, voor de kust van Wembury.

Beer was de laatste halteplaats van het vierde deel van het South West Coast Path. Het eerste deel, van Newquay tot Penzance, liepen we vijftien jaar geleden. Dat was zo'n 128 kilometer. Het tweede deel, van Penzance tot Portwrinkle, liepen we vorig jaar juni, zo'n 207 kilometer, het derde deel, van Portwrinkle tot Wembury, in september van dat jaar, ongeveer 40 kilometer. En nu, dit jaar, het vierde deel, van Wembury tot Beer, van 28 juni tot en met 8 juli, 193 kilometer. Eigenlijk liepen we nog een stukje verder, 3,5 kilometer, tot Seaton, op 9 juli, onze laatste en tevens rustdag in Beer, om af te kicken van de langere wandelingen in de dagen daarvoor. Waarmee de 193 kilometer van Wembury tot Beer kon worden aangevuld tot 197,5 kilometer.

Zo zag het eruit op de tweede wandeldag dit jaar, 29 juni.

Met ergens onderweg naar beneden, daar bij die inham
op de vorige foto, waar je even een bochtje maakt, dit bordje.

In totaal komen we nu, als we de vier delen van Newquay tot Seaton bij elkaar optellen, op 128 + 207 + 40 + 197,5 = 572,5 kilometer.

Voorbij Perranporth, 18 juni 2008.

Penzance. Hier pakten we vorig jaar op 16 juni na veertien jaar de draad weer op.

Daar gaan nog wat kilometers af die we niet gelopen hebben: van Land's End tot Porthgwarra: 5,6 kilometer, en van Polperro tot Looe: 5,5 kilometer. In totaal 11,1 kilometer. In het vierde deel hebben we van Man Sands tot Brixham een route binnendoor genomen, wat misschien wel net zo zwaar was als langs de kust, maar het laatste stuk, van ongeveer 3 kilometer, hebben we gelift. Omdat we niet langs de hoge heggen langs de grote weg konden lopen; in de bochten was het levensgevaarlijk! We hebben ook gelift voorbij Lizard Point naar het plaatsje Cadgwith, toen we ons helemaal op de afstand hadden verkeken en verdwaald zijn langs de kust – zelfs daar kun je verdwalen. Dat zal ook zo'n drie kilometer geweest zijn. Dus 11,1 + 3 + 3 = 17,1 kilometer die we niet gelopen hebben.*

Vijftien jaar geleden liepen we nog met volle bepakking,
hier op het zware stuk tussen St Ives en Zennor, op 22 juni 2008.

Maar we hebben ook nog kilometers over of extra, ik noemde dat eerder 'strafkilometers' maar dat is geen goede term. Die extra gelopen kilometers liepen we van Wembury naar Plymouth, toen we terug naar die stad moesten om van daaruit de volgende dag de trein naar huis te kunnen nemen. Dat was13 kilometer. En van Seaton naar Beer terug, is opnieuw 3,5 kilometer, is in totaal 16,5. Dat betekent dat er nog ergens 0,6 kilometer gevonden moet worden, maar dat maken we ruimschoots goed als we de volgende keer weer in Beer starten, omdat dat zo'n mooi plaatsje is, veel en veel mooier dan het lelijke Seaton, dus lopen we dan sowieso 3,5 kilometer extra, waarmee we dus juist weer 2,9 kilometer overhebben: 3,5 minus 0,6. 

Het Minack Theatre in Porthcurno, gemetseld in de rotsen, waar we op
de avond van 25 juni 2008 een voorstelling van Pinokkio bijwoonden,
terwijl de boot van de Scilly-eilanden langsvoer terug naar Penzance.

Hier heeft het landschap wel wat weg van een lp-hoes van Pink Floyd.
Tussen Plymouth en Wembury, 23 september 2022.

Sharp Tor, de rots met het kijkgat, voordat je Salcombe in loopt. 30 juni 2023.

Maar we hebben nog meer over, want die bus van Land's End tot Porthgwarra ging eigenlijk tot Porthcurno, dus wat verder, en van Porthcurno zijn we teruggelopen naar Porthgwarra en weer terug en dat is ruim twee kilometer extra, waarmee we 4,9 kilometer overhebben.

Wilma in gesprek met Elisabeth, de 84-jarige wandelaar uit London. Ze had alleen een
fluitje bij zich voor als haar iets zou overkomen op het langeafstandspad. 26 juni 2008.

En nu ik erover nadenk, ook het stuk van Penzance naar Marazion, de plaats recht tegenover St Michael's Mount, hebben we twee keer gelopen, één keer vijftien jaar geleden toen we geëindigd waren in Penzance, en één keer toen we in Penzance de draad weer oppakten. Dat is 2,5 mijl, zie ik op de foto, dus 4 kilometer. We komen nu in totaal op 8,9 kilometer over.

Porthgwarra, 25 juni 2008.

Dit is het uitzicht daar.

Er zijn er meer die daarvan genieten. Op de vorige foto zie je ze links zitten.

Als we die bijna negen kilometer die we overhebben even buiten beschouwing laten, moeten we om het hele kustpad gedaan te hebben, dus nog lopen: 1014 minus 572,5 = 441,5 kilometer. Dat zijn de gedeelten van Minehead tot Newquay en van Seaton tot Poole, het begin en het eind. Om het een beetje in perspectief te plaatsen wat we nu gelopen hebben: 572,5 kilometer is ongeveer anderhalf keer het Pieterpad en al bijna de afstand van Groningen naar Maastrict en weer terug.

Soms kom je op de meest wonderlijke plekken. Dit was vorig jaar, op 22 juni.

En is de overkant ook al zo bijzonder, met Helford Passage.

Over wonderlijke plekken gesproken. Dit bewoonde eilandje ligt voor de kust van Newquay.

* Ook het verstedelijkte gebied van Torquay hebben we overgeslagen, maar dat hadden we sowieso niet meegeteld.