Ik merkte het toen ik vandaag een eitje wilde koken. Geen lucifers in huis. Ook geen ander vuur. Roken doe ik al ruim tien jaar niet meer, dus ook nergens een verdwaalde aansteker. Wat te doen? Naar de buren? Te gemakkelijk. Eerst eens even nadenken. Een brandende gloeilamp stukslaan? Nee, dat kon niet. De SAS Survival-gids er maar eens op naslaan: een stuk ijs tussen je handpalmen smelten en daarmee een vergrootglas maken... Maar in het winterse huis is geen zonnestraal te bekennen om het takje brandende te krijgen. Of twee stenen tegen elkaar slaan... Wat zullen de buren daarvan denken?
Langzaam begon er iets in mijn brein te rijpen. Als ik nou eens de grill van de oven aandoe en daar een lucifer bij houd. Ik diepte er eentje op uit het sardineblikje waar ik de afgebrande exemplaren in gooi en hield die bij de gloeiende grill. Een enorme rookontwikkeling was het gevolg. Omdat de grill tegen de bovenkant van de oven zit, is er haast geen zuurstof om het vuur brandende te krijgen. De broodrooster kent dat probleem niet. Maar de gloeidraden om de boterhammen bruin te branden zitten nogal diep in het apparaat. Ik prikte een lucifer op de punt van een mes en zette de broodrooster aan. Daarna duwde ik de klemmen die de boterham op zijn plaats houden uit elkaar, met een vork, niet met m'n handen. Et voilà! De eitjes konden op.
En voor iedereen die de meest vergeten boodschap eens een keer vergeet, is hier het instructiefilmpje dat ik ervan maakte, waarbij wel moet worden opgemerkt: don't do this at home!
Inderdaad. Waarom makkelijk als het ook moeilijk kan. Jammer dat ik zelden eieren eet.
BeantwoordenVerwijderenJeetje, Leendert, je bent ook werkelijk van alle markten thuis :-)
BeantwoordenVerwijderen