woensdag 3 februari 2021

Akenfield. Portret van een Engels dorp

Het is wel even doorbijten, ik heb er denk ik wel twee, drie jaar over gedaan, met tussenpozen, iedere dag een kapitteltje. Maar ik heb ervan genoten, de verhalen van de smid, de dorpsdokter, de medewerker van een fruitkweker, de paardenman, de gepensioneerd wijkverpleegkundige, de boerin en voorzitter van de Vereniging voor Plattelandsvrouwen, de dichter, want die heb je ook in een dorp, het hoofd van de parochiale geestelijkheid (anglicaans), de klokkenluider en torenwachter, de schaapherder, de smidsjongen, de ploeger, de onderwijzeres, de magistraat en voorzitter van de rechtbank, de tuinman, de wagenmaker. Alle mensen uit het dorp komen aan het woord, systematisch, stuk voor stuk leggen ze hun getuigenis af, over hoe het leven is, in het dorp, op de grens van, de overgang naar de nieuwe tijd. Een waar tijdsdocument. En ik kan het iedereen aanraden het te lezen. Langzaam, iedere dag een kapitteltje, zoals ik al zei, om het tot je door te laten dringen, in wat voor tijd wij leven.

De flaptekst: In Akenfield vertelt Ronald Blythe het verhaal van een klein dorp in het zuidoosten van Engeland. Het hele dorp komt aan het woord: gedurende de winter van 1966-'67 interviewde Blythe de smid, de leraar, de agent, de rechter, de fruitplukkers en priesters over religie, landbouw, onderwijs, welzijn, het leven en de dood. Het levert niet alleen een ontroerend en volledig portret van het dorp op, maar ook van een periode niet eens zo heel lang geleden, en toch bijna onvoorstelbaar in onze digitale wereld.

1 opmerking:

  1. Dank voor de tip! Ik zet het op mijn boekenverlanglijstje!
    Dorien

    BeantwoordenVerwijderen